Ülkemizde uygarlık düzeyindeki sosyal politikaların tam olarak uygulanmaması veya eksik uygulanması nedeniyle yaşanmakta olan büyük sıkıntıları ele alacağımız bu haftaki yazımızda, tüm engelli insanlarımızın hayatının her evresinde yakındığı ve büyük sıkıntılara düştüğü bu sorunlar karşısında, ulaşmamız gereken çözümlere değineceğim.

1. Akülü araçtaki engel

Bir çok engelli vatandaşımızın ihtiyaç duyduğu, hatta benimde kullandığım ve kullanmaya mecbur olduğum Akülü diye tabir ettiğimiz araçlarımızın engelli insanlarımızın ihtiyaçları dahilinde kullanımına sunulmasında büyük sıkıntılar yaşanmaktadır. Devletin bu konuda tek yetkili kurumu olan SGK bu araçların temininde destek olması gerekirken maalesef temin etmek yerine temini zorlaştırma politikası uyguladığından yürüyemeyen bütün insanlarımız bu araçları kurumundan alamamaktadır. SGK nın bu araçları vermeme bahanesinin en temel dayanağı şöyledir.

Akülü tekerlekli sandalye temini

(1) Ayakta durmak ve/veya yürümek için alt ekstremitelerini kullanamayacak hastalığı veya sakatlığının yanında;

a) El, ön kol ve kolun tek taraflı fonksiyonuna mani olan haller veya,

b) Kalp yetmezliği veya koroner arter hastalıkları veya,

c) Kronik obstrüktif akciğer hastalıkları;

Bu hastalıkları taşımayana maalesef Akülü araçlar verilmemektedir.

Bu demektir ki tekerlekli sandalye kullanmaya zorlanıyoruz, hatta mecbur bırakılıyoruz. Çünkü benim gibi eli sağlam olup yürüyemeyen milyonlarca insan var bu ülkede. Bu kanunu hangi aklı kıt zat yaptıysa ona şunu sormak isterim. Siz sağlıklı insanlar neden otomobil kullanıyorsunuz, bisiklete binseniz daha iyi olmaz mı. Evet bu ikisi aynı şeydir. Biz engelliler tekerlekli sandalyeleri zaten kullanıyoruz. Akülü araçları ise tekerlekli sandalyeler ile gidemediğimiz yerlere gidebilmek için kullanıyoruz.

Aslında kanun koyucuların amacı daha başından belli değilmi? Amaç Akülü aracı vermek değil vermemektir. Bizler de bunu yakinen ve deneyerek öğrendiğimiz için kendi çabalarımızla bu tür araçlara sahip olmaya çalışıyoruz. Zaten bu araçlarla ilgili hastanelere Rapor için başvuru yaparken önünüze koyulan şartları görünce vazgeçmenin en hayırlısı olduğunu anlıyor ve vazgeçiyorsunuz. Sosyal devlet olmakla övünen iktidarlara böyle bir cefanın engelli insanlara neden ve hangi amaçla reva görüldüğü sorusunu sormadan edemiyoruz maalesef.

Üstelik akülü araçları vatandaşına layık görmeyen zihniyetin bu ülkenin coğrafik koşullarından bihaber olduğu da aşikardır. Yaşadığımız kent'in caddeleri ve sokakları Manuel tekerlekli sandalye kullanımına hiç uygun değildir. Aslında bu kanunları koyanlar şunu yapabilselerdi bu yanılgıya asla düşmeyeceklerdi. Örneğin bu adamların hepsine birer tekerlekli sandalye tahsis ederek sokaklara yollayabilseydik, bu sokakların ve caddelerin bu araçlar için elverişli olmadığını anlayacak, bu kanunun ne kadar saçma ve gereksiz olduğunu görebileceklerdi.

Ülkemizde zaten üretilmeyen bu araçları temin etmenin yegane yolu ihraç etmektir. Engelliye sunulan her türlü hizmetin pahalılığı nedeniyle akülü araçların kalitelisi çok pahallı olmakla birlikte uygulanan SGK yönetmeliği gereğince ödenen miktar ile kaliteli bir araca sahip olmak mümkün değildir. Çok düşük tutulan bu ödenek ile ancak kısa ömürlü Çin malı diye tabir edilen ürünler alınabilmekte, bu araçlarda bir kaç ay içinde bozularak araç mezarlığındaki yerini almaktadır.

Oysa Sosyal devlet olmanın belirtileri ortadadır ve çözüm oradadır. Her yürüyemeyen insanımıza bu araçlar devlet tarafından 3 yılda bir olmak kaydı ile tahsis edilmelidir. Verilecek bu araçlar ülkemizde üretilerek kalite yönünden Arge çalışmalarıyla desteklenmeli ve bir standart oluşturulmalıdır. Bu yapılmazsa kalitesiz araçların ucuz olması nedeniyle cirit attığı ülkemizde yakında akülü araç mezarlıkları oluşması muhtemeldir.

Ayrıca ülkemizde üretilen Manuel tekerlekli sandalyelerin ucuz ve kalitesiz oluşları nedeniyle büyük sorunlar yaşanmakta, Pahalı olan avrupai ürünlerinde devlet tarafından verilmemesi nedeniyle insanlara kalitesiz bir standart dayatılmaktadır.